woensdag 22 mei 2019

Sjakie-1 is weer terug en Sjakie-2 is vandaag uitgevlogen

Een verslag van Leonard Kasteleyn.

Sjakie-2 en Jacobientje

We waren er nog maar net, kwam het vrouwtje aanvliegen met een prooi, terwijl er twee jongen op het rooster zaten.


Allebei naar binnen natuurlijk, maar eentje kwam al heel gauw weer naar buiten: driftig flapperen, hij leek er echt vandoor te willen gaan. En dat deet-ie, nog geen 10 minuten nadat we gekomen waren, om 11.53!
Rondje, rondje, en na 3 à 4 minuten vliegen nu bepaald niet leuk terecht gekomen: op zo'n heel schuin stuk muur bij een pinakel.

Sjakie-2

Vrij snel daarna dacht ik: is dat nu hetzelfde jong dat daar vliegt? Nee, dat was dus nummer 1!
Want nummer 3 (Jacobientje), kwam na een half uur eten ook eens buiten kijken, verbaast naar alles turend wat er om haar heen gebeurde. Flapperde eens met de vleugels op het rooster, en ging weer naar binnen.

Die nummer 1 (Sjakie-1) was al een aardige lefgozer, na een dag uit 't nest: hij maakte een paar rondjes, vloog terug naar de toren, botste tot tweemaal toe tegen de spits, leek door het mannetje daar weggehouden te worden, hing op een gegeven moment met één poot aan de rand van de torenspits en landde tenslotte op het topje van van het kruis van het kleine torentje.





Daar heeft-ie denk ik wel 20 minuten gezeten, af en toe luid roepend, soms probeerde hij zich er zelfs te poetsen! Gelukje dat het zulk lekker weer was, met niet veel wind. Om 12.25 leek hij weer zin te hebben om weg te gaan, en inderdaad, daar ging hij.
Maar hij vloog geen rondje, hij ging er echt vandoor!

X8 en Jacobientje


Het vrouwtje had al die tijd rustig pal boven de nestkast op zo'n bal gezeten, en leek niet koud of warm te worden van het uitvliegen van het tweede jong. Het mannetje zat, ook de hele tijd, een stuk hoger op de torenspits. Geen van beiden is gaan kijken bij dat jong dat zo ongelukkig was geland. Maar nu nummer 1 er vandoor ging (naar het oosten), vloog het vrouwtje hem direct achterna.
En we hebben ze niet meer terug zien komen.

Tegen drieën waren we er weer: het vrouwtje en het mannetje weer op dezelfde plek als vanmorgen; het net uitgevlogen jong nog af en toe fladderend op dat nare schuine stukje muur, maar meestal niet te zien; het derde jong nog in de nestkast.
Maar nummer 1 was nergens te zien of te horen.